Ze waren begonnen met z’n drieën. Vol enthousiasme en met veel ideeën. Serious gaming leek een gat in de markt. Er waren natuurlijk wel bedrijven die games maakten, maar dat waren geen echte serious game specialisten. Met hun onderwijs-ervaring en connecties bij Universiteiten en Hogescholen leek de weg geplaveid.
Strategie
De strategie was om marktleiders in zorgvuldig gekozen branches te benaderen. Het designproces bestond uit een twee-fasen proces. In de eerste fase werden game-suggesties voorgelegd aan verschillende studenten-teams. Deze konden daarmee aan de slag om een geheel eigen concept-ontwerp te ontwikkelen. Waarbij ze specifiek dienden na te denken over techniek, functionaliteiten en design.
Uit deze eerste concepten kon dan – samen met de opdrachtgever – gekeken worden naar de opzet voor een definitief ontwerp. Die werd dan – in fase 2 – voorgelegd aan een gerenommeerd game-design bureau. Voor de opzet en uitvoering van de finale serious game versie.
Opdrachten
De eerste grote opdrachtgever was snel gevonden. De tweede ook. En de derde ook. Al gauw moesten er mensen bij. En snel ook. Uit de directe kennissenkring werden eerst twee en later nog eens twee jonge jongens aangetrokken. Het team bestond binnen twee jaar al uit zeven man.
In het derde jaar liep de groei door maar begon het toch ernstig te wringen. Het geld kwam met bakken binnen, maar ging er ook weer met bakken uit aan uitbesteed werk en herstelwerkzaamheden. Daarbij rees de twijfel of ze wel goed bezig waren. Ideeën en plannen waren er genoeg. Maar d uitvoering haperde, op z’n zachts gezegd. En dat knaagde bij de oorspronkelijke oprichters.
Raad
Tom Willem werd om raad gevraagd. “Jullie hebben je versterkt met allemaal dezelfde types. Hele slimme, creatieve, jonge gasten. Je hebt niet nagedacht over diversiteit. En nu staan jullie voor de keuze. Of doorgaan als puur adviesbureau of andere mensen erbij. Als je tenminste ook het uitvoerende werk goed wilt gaan doen”.
Inspiratie Avonden
Na een aantal inspiratie-avonden werd duidelijk wat er schortte aan de teamsamenstelling en de teamperformances. Het toekomstplaatje werd gaandeweg ook duidelijk. Twee van de oprichters wilden terug naar een kleine club met als focus het ontwerpen van serious game producten voor de zorgsector en de medische wereld. Daar kon en moest nog veel ‘serieus’ geoefend worden … De derde oprichter wilde meer freelance werk gaan doen en wilde af en toe wel ingehuurd worden op zijn design-specialiteit. Zo werd besloten …
